Hoeve Oud Meerveld

Voordat de boerderij hier werd gebouwd was het heidegrond. De heidegrond was in het bezit van de Nederlandse Heidemaatschappij. In 1926 is de grond waar deze boerderij op staat gekocht door overgrootvader Willem van Meerveld. Hij kwam vanuit Oirschot met zijn zoon en dochter. Eerst moest het heidegebied worden ontgonnen om er vervolgens een boerenbedrijf te kunnen starten.

Er werd volgens gegevens die we hebben gevonden in het archief van de Rijksdienst Cultureel Erfgoed, in januari 1926 een aanvraag gedaan voor het bouwen van een woonhuis met boerderij. In mei 1926 kon men beginnen aan de bouw. De boerderij zou in 1928 klaar zijn geweest en de bouw zou 4000 gulden hebben gekost. Het dak werd voorzien van een strodeken en het huis bestond uit een klein gedeelte woonhuis met verder koeien en paardenstal. Het adres in die tijd was Achterste Woudsteeg 19 te Nijkerk. De boerderij stond met de voorkant naar de weg. Dit is nog te zien aan de oude perenbomen die toentertijd naast het huis zijn gepland. Over de indeling van het erf in die tijd zijn we niet zeker. Volgens sommige tekeningen zou er zelfs een 5 roedige hooiberg hebben gestaan, maar dit kan niemand zich herinneren.

Op 17 april 1945 is de boerderij volledig afgebrand na heftige gevechten in het buurtschap Prinsenkamp tijdens de bevrijding. De Canadezen kwamen uit de richting van Kootwijkerbroek en dachten dat de Prinsenkamp helemaal vol zat met Duitse soldaten. Ze hebben hierom tijdens zeer zware gevechten bijna alles vernietigt. Er zouden op het moment van de beschietingen in de boerderij ook buurtgenoten aanwezig zijn die in de nog huidige kelder gescholen hebben. Hierbij was ook een vrouw die net bevallen was en daarom lag ze in bed te rusten. Ze hebben uiteindelijk moeten rennen voor hun leven want de granaten zouden in het bed van deze vrouw zijn beland. Men is kruipend door sloten verder de buurt in getrokken naar veiligere plekken. Van de familie is niemand omgekomen tijdens deze gevechten.

(de noodwoning waar de familie in verbleef, deze schuur staat nog steeds op het erf)



Op 18 april 1946 is er een aanvraag gedaan door Willem van Meerveld voor herbouw van een vee schuur. Men woonde op dat moment in 1 van de schuren die nog wel heel was. 

"Hierbij heb ik de eer Uw College een aanvraag te doen toekomen van W.van Meerveld, Prinsenkamp E 120 alhier, voor het herbouwen van zijn door oorlogsgeweld vernielde bouwschuur, Doordat van Meerveld over te weinig ruimte beschikt in zijn noodstallingen, heb ik aan Wederopbouw Boerderijen verzocht medewerking en toestemming te willen verlenen tot het herbouwen van deze kapschuur. Dit bureau gaf echter te kennen, dat dit definitief herstel betekende, waaraan nog niet werd begonnen. Bovendien waren ze principieel tegen het bouwen van dergelijke schuren, evenals tegen het bouwen van bergen. Van Meerveld stond er echter op, dat de kapschuur herbouwd werd en indien Wedeopbouw Boerderijen dit niet wilde betalen, dan zou hij het voor eigen rekening doen. Daarop heb ik bouwvergunning aangevraagd bij de gewone Wederopbouw te Anrhem welke heden werd verleend. onder toewijzing van de nog benodigde materialen. De gevraagde verguning kan worden verleend. De voorgevel moet op een afstand van 50 meter uit de zandweg komen te liggen, en voorts zals ter plaatse door ondergetekende werd aangegeven. De inhoud bedraagt 1500 m3. Wegens oorlogsschade vrij van leges. De wolfseinden steiler, zoals in potlood werd aangegeven. Met hoogachting, De technisch ambtenaar bij Gemeente Werken. "

12 Februari 1948 kreeg men uiteindelijk de rijksbijdrage Wederopbouw Boerderijen van 7368,05 gulden voor het herbouwen van woonhuis, gierkelders, veeschuur, wagenschuur, bouwschuur, hooiberg en kippenhok.



Bij het bouwen van de huidige boerderij is een gedenksteen in de zijgevel geplaats waaran je kan zien dat het een huis is van de wederopbouw. Ook heeft men er voor gekozen de boerderij in het verlengde van de weg te bouwen. De bouw is ook niet helemaal verlopen zoals gepland. Dit blijkt uit de verhalen dat W. van Meerveld een man was die wist hoe hij het wilden, en niet anders! De boerderijen van de wederopbouw hebben n.m allemaal rode dakpannen maar dit vond hij niet mooi en uiteindelijk hebben wij de enigste boerderij in de Prinsenkamp met zwarte dakpannen. Ook de groote achterdeuren wilde hij breder hebben dan volgens de vergunning. Er zou meerdere malen door hem de gemetselde muur zijn verwijderd omdat hij het gat groter wilde. Uiteindelijk hebben de bouwvakkers er maar mee ingestemd

2e generatie: Hendrik van Meerveld (1917) en Janna Adriana van Meerveld-Schimmel () met kinderen Willem (1947), Evertje Alida (1948), Hendrik (1950), Melis (1951), Jan Jacob (1952), Antoon (1954), Hendrika (1958) en Gerard Adriaan (1963). 

Vanaf 1961 komt er in de papieren naar voren dat Hendrik van Meerveld het bedrijf van zijn vader begon over te nemen. Er worden meerder vergunningen aangevraagd zodat het kan uitbreiden naar een grotere veestapel met o.a. koeien en varkens. Er was grond rondom het huis waar men de koeien liet weiden. Het is ook vanaf deze tijd dat men een stuk grond pachte van de Nederlandse Hervormde Kerk te Voorthuizen. Dit stuk grond werd het "Kerkenland" genoemd en bevind zicht zo'n 500 mtr verderop aan de Prinsenweg. Dit stuk grond is in pacht gebleven binnen de familie tot 2009.

4e generatie: Barend Wouters (1980) en Geertruide Janna Adriana Wouters-van Meerveld (1981) met de kinderen Frank Antoon (2005), Hendrik Rikus (2009), Besseltje Ditsie (2018) en Peter Geert (2021)

Sinds wij in 2004 hier zijn komen wonen is er al veel veranderd. Wel vinden we het belangrijk het verleden te bewaren. Dit proberen door alles te verbouwen met in ons achterhoofd het verleden. Dit ziet u dan ook terug in de oude bouwmaterialen, beplantingsrassen en dierrassen.

Het oorspronkelijke woongedeelte van de boerderij is nu niet meer in bezit door een Meerveld. Hierop hebben wij besloten de boerderij de naam "Hoeve Oud Meerveld" te geven. Het is toch bijzonder om als 4e en 5e generatie in dit huis te mogen wonen. Het verleden hoort bij zo'n huis en door deze naam, houden we het in herinnering.